Gdynia

  „Wybraliśmy cukiernię Pączuś w Gdyni, aby poznać jej historię. Pączuś wydaje się miejscem wpisanym w życiorys Gdynian, a tradycja kupowania pączków właśnie w tej cukierni sięga czasem kilku pokoleń…”.

  Open’er Festival to z pewnością wyjątkowe wydarzenie muzyczne, które pokazuje w jaki sposób ludzie i miejsce stają się nierozłączni. Jego początki sięgają 2002 r., była to wówczas jednodniowa impreza, która z biegiem lat przekształciła się w jeden z największych i najpopularniejszych festiwali w Polsce.

  „Lokal jest na swój sposób charakterystyczny. Zielone okna, drewniana zabudowa oraz dodatki w formie nadmorskich akcentów dopełniają wnętrze i tworzą jego spójną całość. To miejsce jest przesiąknięte swoim specyficznym – w pozytywnym tego słowa znaczeniu – klimatem. Powstała tu swoista „mikrokultura”, która jest wynikiem zetknięcia różnych „światów” przy tworzeniu tego miejsca.”

  „Nasze pierwsze wrażenia? Zaniedbany budynek, pokryty blachą i wyblakłymi kolorami, które uwydatniają jego brzydotę. Wnętrze również odpycha. Niepraktyczna, ślizgająca się, kafelkowa podłoga, wystrój odbiegający od realiów, do jakich zostaliśmy przyzwyczajeni w świecie pełnym konsumpcji i mnożących się galerii handlowych. Czas się tu zatrzymał.”

  „Na początku naszej pracy nad Projektem Miejskim UG, długo zastanawialiśmy się w jakim kontekście ująć przypisaną nam ulicę Wiejską. We wstępnym rozeznaniu, pytając przechodniów o to miejsce słyszeliśmy “ulica jak ulica”. Nasze pierwsze uczucia po wizycie na Chyloni również były mieszane, w związku z tym obawialiśmy się, że stoimy przed poważnym wyzwaniem. Gdy jednak…

  „Wybór tego jednego, jedynego miejsca znajdującego się właśnie tu, któremu chcieliśmy poświęcić pracę, które nas zaciekawi, a także wyróżni się spośród innych wydał się nam dość trudny, gdyż na dobrą sprawę wcześniej w Chyloni bywało się tylko przejazdem i z perspektywy pasażera samochodu osobowego czy autobusu jadącego ulicą Morską dzielnicę odbierało się ją jako…

  „Nie da się ukryć, że willa jest w opłakanym stanie, a domniemane decyzje podjęte przez konserwatorów razem z owianymi tajemnicą spadkobiercami pierwotnego właściciela nie przynoszą naszym zdaniem żadnego efektu.”

  „Gdybyśmy mieli podzielić pociąg Szybkiej Kolei Miejskiej na części, można by wyróżnić: część ”normalną”, czyli tą gdzie zwykli, „szarzy” pasażerowie zasiadają, aby odbyć swoją kolejną podróż do pracy, bądź do szkoły czy na uczelnię oraz drugą część – ciemną, o swoistym zapachu oraz czymś sprawiającym, że zwykli pasażerowie nie chcą tam przebywać. Oczywiście nas…

  „Całą linię od początku do końca przemierzyliśmy kilkanaście razy. Długość pojedynczego przejazdu trwa około 1,5 h, więc spędziliśmy w tramwajach naprawdę dużo czasu. Dało to nam pojęcie o specyfice podróżowania „piętnastką”.

  „Gdynia Chylonia, dworzec. Wysiadamy i rozglądamy się. Przyjechaliśmy zobaczyć Meksyk – mamy tu parę brudnych spraw do załatwienia.”

  „Plac Górnośląski stanowi swoistą wyspę pośród ruchliwych otaczających go głównych ulic Gdyni. Pomimo oczywistych zaniedbań w kontekście rozplanowania placu i jego estetyki okazało się, że ludzie mieszkający w jego sąsiedztwie oraz pracujący w Pasażu Handlowym generalnie czują się z miejscem bardzo związani i mają pozytywne odczucia na jego temat.”

  „Mieszkańcy są bardzo przywiązani do swojej dzielnicy. Po wielu rozmowach zgodnie stwierdziliśmy, że to oni nadają temu miejscu pewną odrębność (…).”

  „Wiedzieliśmy o istnieniu tego miejsca, ponieważ w Trójmieście znajduje się kilkanaście filii, które większość z nas doskonale zna. Nikt jednak nie był wcześniej w głównym oddziale cukierni, dlatego właśnie zdecydowaliśmy się na to miejsce.”

  „Ludzie spotykają się tutaj, by odpocząć i powspominać bohaterskie czyny harcerzy. Jednak dla niektórych skwer ten jest tylko zwykłym przystankiem w drodze do pracy lub szkoły. Spotkać można tutaj cały wachlarz przeróżnych osób. Od małych niemowląt w wózeczkach, przez uczniów i studentów, dorosłych, aż po osoby starsze. ”

  „Nadszedł dzień spotkania. Wyposażeni w ankiety, wywiady, aparat fotograficzny staliśmy na środku holu i czekaliśmy (…). Musieliśmy wyglądać dziwacznie i tak też się czuliśmy wśród tych wszystkich stolików, przy których siedzieli seniorzy.”

  „To, co mnie pozytywnie zaskoczyło, to swoboda ruchu. Można wszędzie się przechadzać, zaglądać i wszystko zwiedzać. (…) Zdaje się, że hasłem promującym PPNT mogłoby być: ‚Wstęp niewzbroniony, prosimy o zwiedzanie każdego zakątka Parku’”

  Kalejdoskop bywalców popularnego gdyńskiego mleczaka.

  Opis przestrzeni publicznej jednego z największych gdyńskich skwerów.

  „Sama nazwa osady mówi bardzo wiele, ale też stawia mnóstwo pytań, na które mieliśmy zamiar znaleźć odpowiedź”

  „Ku naszemu zdziwieniu okazało się, że w jednej dzielnicy istnieją DWA ŚWIATY”

  „Podróżując po Gdyni, warto na chwilę zwolnić i zatrzymać się na Witominie. Atmosferę dzielnicy można poczuć, niespiesznie spacerując po dzielnicy i zagłębiając się w coraz bardziej urokliwe zakamarki. Rozpocznijmy przechadzkę od hałaśliwego skrzyżowania Witomino Centrum (…).”

  „Wspinając się po krętych uliczkach okalających wzgórze św. Stanisława Kostki, uznałyśmy, że to jest TO miejsce.”

  „Dworzec jest nieodłącznym elementem naszego życia. Tutaj przewija się tysiące osób dziennie, w tym my, studenci, realizujący tenże projekt”

  „Każda osoba, z którą rozmawialiśmy, na pytanie: CZY ZJEŻDŻAŁ(A) PAN(I) KIEDYKOLWIEK NA SANKACH Z KAPELUSZA? odpowiadała twierdząco i z wielkim entuzjazmem.”

  „(…) miejsce niezwykłe, odmienne, specyficzne, jedyne w swoim rodzaju nie tylko pod względem architektonicznym, ale również społecznym”

  Analiza fenomenu trójmiejskiej kolejki elektrycznej jako „miejsca w (Trój)mieście”

  „Stadion przy ulicy Ejsmonda zaczął funkcjonować w 1932 r. Jak podaje wiele źródeł był to mały kameralny stadion, na którym istniała drewniana trybuna. Zasiadali na niej kibice bez flag, szalików, koszulek w barwach klubu. Dziś takich kibiców nazywa się „piknikami”. Po prostu nic nie wskazywało na to, że futbol, a co za tym idzie…

  „Nie jest to miejsce ogólnodostępne. Bank stoi pusty od dziewięciu lat i poza paroma wyjątkami nie miewa gości.”

  „Kiedyś torpedownia była strategicznym obiektem wojskowym, dziś – choć jej sylwetka wzbudza historyczną ciekawość – jest jak do tej pory poligonem jedynie dla filmowców i architektów. Co gorsza – pozbawionym właściciela…”